/ Jeta Shpirtërore / Cilën rrugë të zgjedh për jetën time?

Cilën rrugë të zgjedh për jetën time?

Cilën  rrugë  të  zgjedh  për  jetën  time?

 

Një  murg  asket  tregoi  këto:

  – Jetonte  dikur  një  murgeshë  e  cila  pati  sukses  të  madh  në  drejtim  të  virtytit  dhe  të  shpresëtarisë.  Kur  e  pyeta  pse  iku  nga  bota  dhe  u  bë  murgeshë,  ajo  më  tregoi  jetën  e  saj: «Kur  isha  e  vogël at, mbaj  mend  se  babai  im  ishte  njeri  shumë  i  mirë  dhe  i  butë.  Merrej  me  bujqësi.  Kishte  pak  fjalë  dhe  ata  që  s’e  njihnin  kujtonin  se  ishte  memec. 

Krejtësisht  e  kundërt  nga  babai  im  ishte  nëna   ime.  Ishte  kureshtare  dhe  merrej  me  thashetheme.  Ishte  kaq   kureshtare   sa  donte  të  mësonte  se  ç’ndodhte  edhe  jashtë  fshatit  tonë  dhe   kaq  llafazane  sa  që  kurrë  nuk  e  panë  ta  ketë  gojën  e  saj  të  mbyllur.  Përditë    zihej  kot  së  koti   me  njerëzit  dhe    thoshte  fjalë  banale, gjoja  si  shaka.  Më  të  shumtën  e  kohës  ishte  e  dehur  dhe  bënte  shoqëri  me  burra  të  koruptuar.  Pothuajse  i  harxhonte  gjithë  paret  e  shtëpisë  për  qejfe, sepse  asaj  ja  kish  ngarkuar  babai  im  të    merrej  me  ekonominë  e  shtëpisë.   Megjithëse  bënte  një  jetë  të  çthurur  dhe  të   çrregullt, kurrë  nuk  e  pash  të  sëmurë, as  ndjeu  ndonjëherë  as  dhimbjen  më  të  vogël dhe   trupin  e  saj  e  kishte  gjithnjë   të  shëndosh  dhe  në  formë. 

Erdhi  koha  dhe  babai  im  vdiq, pas  shumë   sëmundjeve   shumëvjeçare  që  e  mundonin  tërë  jetën.   Ditën  kur  vdiq  babai  im, u  ngrit  nje  erë  e  fortë, vetëtima, bubullima, sa  luante  vendi, binte  shi  i  rrëmbyer  edhe  ne  nuk  guxonim  të  dilnim  jashtë  nga  shtëpia.  Kështu  për  tre  ditë  rrjesht  e  kishim  babanë  tonë  të  vdekur  dhe  të  pavarosur  brenda  në  shtëpi.  Bashkëfshatarët   tanë, duke  parë  që  po  përmbysej  dynjaja,  thoshin: «Bo bo  sa  e  keqe  e  madhe  jetonte  ndërmjet  nesh  edhe  ne  s’e  dinim.  Ky  njeri  do  ketë  qenë  armik  i  madh  i  Perëndisë, prandaj  nuk  lejon  Perëndia  as  varimin  e  tij». 

Por, ne  që  të  mos  fillojë  kalbja  e  trupit, guxuam  brenda  një  shiu  të  paparë, të  shoqërojmë  të  vdekurin  në  vareza  dhe  ta  varosim. 

Që  atëhere, pas  vdekjes  së  babait,   mamaja  ime  duke  pasur  liri  më  të  madhe  veprimi, u  lëshua  akoma  më  keq  në  jetën  e  saj  të  çthurur.  Kaq  shumë  u  zhyt  në  llum  sa  që  e  ktheu  shtëpinë  tonë  në  qendër   paligjësish  dhe  shpërdoroi  gjithë  pasurinë  tonë.   Erdhi  koha  që  edhe  ajo  vdiq   e  papenduar  për  paligjësitë  që  kish  bërë.  Farefisi  im  i  bënë  një  varim  të  shkëlqyer  dhe  madhështor, me  kurora  dhe  muzikë, kurse  koha  atë  ditë   ishte  akoma  më  e  pastërt  dhe   më e  mirë.  

Pas  vdekjes  së  nenës  time, isha  atëhere    13 – 15  vjeç,   një  natë  më  erdhi  një  mendim.  Cilën  rrugë  të  zgjedh  për  jetën  time?  Të  preferoj  jetën  e  babait  tim  dhe  të  jetoj    me  modesti, thjeshtësi  dhe  mirësi? Por  ai  megjithëse  jetoi  në  mënyrë  shpresëtare, në  ketë  jetë  asgjë  nuk  fitoi.  Sëmundjet  e   mundonin, përbuzja  e  njerëzve  e  shoqëroi  deri  në  varrin  e  tij.  Nëqoftë se   jeta  e  tij  ishte  e  pëlqyeshme  për  Perëndinë, pse  të  provojë  gjithë ato  fatkeqësi?  Si  ishte  jeta  e  mamasë  time?  Megjithëse  nuk  la  gjë  pa  bërë  në  këtë  jetë, asnjëherë  nuk  u  sëmur.  Pra, këtë  jetë  do  ndjek  edhe  unë?  Se  është  më  mirë  t’u  besoj  syve  të  mia  se  sa  fjalëve  të  të  tjerëve.  

Me  këtë  vendim  u  shtriva  për  gjumë.  Natën  paraqitet  para  meje  një  njeri  me  përmasa  gjigande  dhe  fytyrë  të  egërsuar.  Më  shikonte  me  zemërim  dhe  më  pyeti  me   ton  të  rreptë:  «Cili  është  vendimi  i  zemrës  tënde»?  Unë  u  trëmba  kaq  shumë  sa  as  në  fytyrë  nuk  guxoja  ta  shikoja.  Ai  më  pyeti  përsëri  me  insistim:

-Më  thuaj  pra,   si  vendose?

Kur  më  pa  se  pothuajse  isha  paralizuar  nga  frika, më  rikujtoi    ato  që  kisha  menduar  në  darkë.  

Unë  që  sapo  erdha  pak  në  vete  nga  frika  ime, sigurisht  që  nuk  mund  ta  kundërshtoja  në  ato  që  më  thoshte, dhe  fillova  t’i  lutem  të  më  fali.  

Ai, tani  mjaft  i  butë  më  mori  nga  dora  dhe  më  tha:  

-Eja  të  shikosh  se  si  janë  babai  dhe  nëna  jote  dhe  pastaj  zgjidhe  vetë  rrugën  që  do  maresh.  

Pasi  më  nxori  prej  andej  ku  isha, më  çoi  në  një  kopësht  të  pafund, në  të  cilin  ishin  mbjellë  pemë  të  ndryshme  të  bukura, plot  me  fruta  të   papërshkruara.  Rrugës  që  po  ecja  me  shoqëruesin  tim, befasisht  më  takon  babai  im, më  përqafoi  dhe  pasi  më  puthi  me  mall  më  tha:  

-Bija  ime  e  dashur.  

Edhe  unë  e  përqafova  me  mall  dhe  lutesha  të  më  lenë  të  qëndroj  edhe  unë  atje  bashkë  me  babanë  tim.  Kur  babai  pa  që  unë  po  u  lutesha  të   qëndroj  atje, më  tha  me  embëlsi:

-Tani  bija  ime  nuk  është  e  mundur  të  bëhet  ajo  që  kërkon. Por  nëqoftëse  do  të  ndjekësh  mënyren  time  të  jetës,  nuk  do  kalojë  shumë  kohë  dhe  do  vish  edhe  ti  këtu  me  mua.  

Unë  i  lutesha  të  më  mbajë  atje, pranë  tij, por  engjëlli  që  më  shoqëronte  më  tërhoqi  nga  dora  duke  më  thënë:  

-Eja  tani  të  shikosh  edhe  mamanë  tënde  që  të  informohesh  mirë    nga  vetë  gjërat  se  cilën  rrugë  të  leverdis  të  ndjekësh.  

Pasi  me  udhëhoqi  në  një  vënd  shumë  të  erët, ku  dëgjohej  zhurmë  dhe  rënkime, më  tregon  një  kamin  të  ndezur.  Kamini  kishte  zjarr  anë e mbanë   dhe  nga  nxehtësia  e  madhe  ziente  dhe  rreth  tij  qëndronin  disa  njerëz  të  shëmtuar  dhe  të  tmerrshëm  në  pamje.  

Tek  po  shikoja  atë  vënd  të  tmerrshëm, shikoj  edhe  nënën  time të  zhytur   deri  në  qafë  brenda  në  këtë  kamin  dhe  krymba  të  panumuruara  e  kishin  rrethuar  dhe  e  hanin  nga  të  gjitha  anët.  Nga  dhimbja  dhe  nga  frika   dridhej, kurse  dhëmbët  e  saj  kërcisnin  dhe  e  tëra  tronditej.  Sa  ngriti  sytë  e  saj  dhe  më  pa, filloi  të  qajë  me  ngashërime  dhe  më  tha:  «Mjerë  unë, bija  ime.  Dhimbjet  e  mia  janë  të  padurueshme  dhe  torturat  të  pambaruara!  Mjerë  unë,   fatkeqja.  Për  pak  vjet  kënaqësi  trupore  dhe  mëkatare, sa  tortura  të  tmerrshme  i  shkaktova   vetës  time? Për  kënaqësitë  e  përkohëshme  në  jetë, torturohem  tani  në  përjetësi.  Bija  ime, mëshiroje  nënën  tënde  që  siç  më  sheh  digjem  nga  zjari  dhe  po  më  përpijnë  egërsirat.  Kujto, bija  ime, që  të  dhash  gjoks  dhe  të  rita.  Më  jep  dorën  tënde  dhe  më  nxirr  prej  këtej.  Nuk  mund  të  duroj  më».  

Unë  isha  e  pavendosur   dhe  nuk  guxoja  t’i  afrohem  nënës  time, nga  frika  e   demonëve  të  egër.    Por  ajo  përseri  me  lot  në  sy  më  lutej:  

-Bija  ime, ndihmomë, mos  përbuz  qarjet  e  nënës  tënde.  Mos  me  lerë  këtu  mua  fatkeqen  që    tmerrësisht  torturohem  në  këtë  kamin, dhe  më  hanë  vazhdimisht  krymbat. 

-Unë  në  atë  moment  nga  simpatia  për  nënën  time  zgjata  dorën    që  ta  nxjerr  nga   ai  ferr.  Mirëpo  sa  preku  dorën  time  zjarir, ndjeva  dhimbje  të  madhe  dhe    fillova  të  bërtas  dhe  të  qaj  me  ngashërim.  Nga  ulërimat  e  mia  u  zgjuan  të  gjithë  sa  flinin  në  shtëpi   dhe  erdhën  me  vrap  në  krevatin  tim  që  të  marrin  vesh  se  ç’më  ndodhi.  Atëherë  unë  pasi  erdha  në  vete, fillova  t’u  tregoj  të  gjitha  sa  pashë.  Që  nga  ai  moment  vendosa  përfundimisht  që  të  jetoj  si  babai  im.  Uroj  që  të  më  bëjë  të  denjë  Perëndia  të  takohem  me  të (me  babanë), që  të  jetojmë  bashkë  me  hirin  e  Perëndisë, përderisa  vetë  gjërat  më  informuan  se  cilat  lavdi  dhe  ndere  janë  përgatitur  për  ata  që  preferuan  shpresëtarinë  dhe  virtytin, dhe  përkundrazi, cilat  dënime  të  tmerrshme  presin  ata  që  ia  kushtojnë  këtë  jetë  pasionëve  dhe  kënaqësive  të  përkohëshme.

 

Botuar nga “KOSHERJA ORTODOKSE”

SELANIK

Cilën  rrugë  të  zgjedh  për  jetën  time?