Rreth 700 vjet pas lindjes së Krishtit,ishte një murg erimit (jetonte në shkretëtirë) i quajtur Egjidh nga Athina,i ditur dhe më shumë virtyte.

Pas vdekjes së prindërve,e ndau pasurinë tek të varfërit dhe u largua për në Jerusalem.

Atje shkoi në shkretëtirë dhe qëndroi në një shpellë.Jetonte duke u ushqyer me sallatë të egër.

Në atë zonë afër ishte një mësues i cili mendonte vazhdimisht duke dyshuar për Virgjërinë e Hyjlindëses së Tërëshenjtë.Këtë mendim demonik nuk mundej ta largonte nga mendja.”Si mundet të jetë nënë dhe Virgjëreshë?”, pyeste veten.

Kur dëgjoi për asketin Egjidhio,vendosi të shkonte të këshillohej me të dhe ta ndihmoj për tu çliruar nga ky mendim i keq.

Pak larg shpellës, murgu ishte jashtë duke e pritur.Mësuesi e përshëndeti me metani ndërsa murgu goditi bastunin e tij mbi një gurë duke i thënë:”Virgjëreshë përpara lindjes” dhe mbi gurë çeli një zambak që mbante erë të mrekullueshme.

I bie përsëri gurit duke thënë:”Virgjëreshë në lindje”. Dhe një zambak i dytë çeli mbi gurë.I ra për herë të tretë gurit me bastun duke thënë:”Edhe pas lindjes Virgjëreshë mbeti”. Menjëherë çeli dhe zambaku i tretë.Dhe pa thënë asnjë fjalë tjetër u kthye në shpellë.

Mësuesi, i mahnitur nga kjo mrekulli dhe i çliruar nga mendimi demonik u largua duke predikuar tek të gjithë mrekullinë për lavdi të Zonjës Hyjlindëse Virgjëreshës Mari.Amin.